Time files whe you are having fun
Door: Pien Traa
Blijf op de hoogte en volg Pien
29 September 2016 | Nicaragua, Managua
Hola!
Allereerst heel erg bedankt voor alle lieve en leuke reacties die ik steeds van iedereen krijg. Ik vind het allemaal zo leuk en ik geniet hier zo in dit land! Het is inmiddels al bijna 2 maanden geleden dat ik vanuit Nederland naar Nicaragua vertrok.
Ik heb hier al zo veel geleerd en meegemaakt! Op school leer ik elke dag meer en de kinderen ook, dat is nog belangrijker. De kinderen zijn helemaal aan mij gewend en dit maakt het nog leuker om ze les te geven. Ze zijn elke dag opnieuw zo blij, vinden het heel erg leuk om Engels te leren en komen letterlijk op mee af gerend.
Spaans gaat ook goed, ondanks dat ik er zelf soms nog best wel onzeker over ben, zeggen veel mensen dat ik al heel erg veel geleerd heb. Ik moet ook wel want ik ben hier echt de enige niet Nicaraguaan. Ik word op straat heel erg veel nagekeken en geroepen, omdat ik zo opval. Niet altijd even fijn, maarja niet te veel aandacht aan schenken en lekker doorlopen zullen we maar zeggen. Het zit hier in de cultuur, dus dat moeten ze dan maar lekker doen.
Inmiddels zijn de onafhankelijkheidsdagen hier geweest. Zo leuk was dat! Feest en op school allemaal optredens van de kinderen. Mensen hier houden heel erg van zingen en dansen en niet normaal hoe goed ze dat hier kunnen. Het bailar caliente is hier dan ook een groot fenomeen.
Over 3 weken zijn mijn ouders al hier. Zo fijn dat zij ook kunnen zien waar ik les geef. Omdat het hier zo anders is dan in Nederland vind ik het soms moeilijk om alles goed op te schrijven. Mega chill dat zij het ook kunnen zien, zodat ik die ervaring kan delen! Iedereen die ik hier vertel dat mijn ouders komen, is zo enthousiast en kunnen ook bijna niet wachten om meer chellos (blanken) hier te verwelkomen.
2 weken geleden, op mijn weg naar San Juan Del Sur is helaas mijn telefoon gestolen, dus mocht je me een bericht willen sturen, jammer dat gaat niet. Omdat ook al mijn foto's hierop stonden kan ik helaas niks uploaden.
Omdat ik nu beter Spaans spreek en versta, krijg ik ook meer andere dingen mee, hoe oneerlijk sommige dingen zijn bijvoorbeeld. Verschillende mensen hier kunnen de zorg niet betalen. Dit betekent dat als zij ziek worden, zij niet genoeg geld hebben voor de medicijnen. Als ze dit vertellen schaam ik me soms dat ik het allemaal zo goed heb en zelfs naar Nicaragua kan komen om de kinderen les te geven. Er zijn ook kinderen op school die maar 1 keer dag kunnen eten en dat is op school, als ze me dit vertellen sta ik gewoon letterlijk met tranen in mijn ogen. Ik besef me dat ik weinig blijvend voor ze kan veranderen, hoe graag ik dat ook zou willen. Ik probeer ze extra aandacht te geven en ze iets te leren, om zo toch iets voor ze te doen.
Vandaag is er een aardbeving geweest in een stad 2 uur buiten Managua, die helemaal tot bij ons te voelen was. Ik stond les te geven en ineens was er heel veel gegil vanuit alle klassen. Na heel vaak geoefend te hebben wat te doen bij een aardbeving, is het toch wel heel anders als het ineens echt gebeurt. Gelukkig is alles goed gegaan en is iedereen gewoon veilig, maar schrikken was het zeker.
Iedere dinsdag een donderdag ga ik hier naar een gezin om ze te helpen met hun Engels en zij helpen mij dan weer met mijn Spaans, super leuk en win-win situatie. Daarna een beetje volleyballen met de kinderen op het veld en de dag is alweer om, veel te snel gaat dat allemaal.
Zaterdag ben ik uitgenodigd op mijn 15e verjaardag, een quinzeria. Het is hier heel speciaal als je 15 jaar wordt en groot feest. Weer hele mooie vooruitzichten dus.
Jullie horen van mij!
Adios
Allereerst heel erg bedankt voor alle lieve en leuke reacties die ik steeds van iedereen krijg. Ik vind het allemaal zo leuk en ik geniet hier zo in dit land! Het is inmiddels al bijna 2 maanden geleden dat ik vanuit Nederland naar Nicaragua vertrok.
Ik heb hier al zo veel geleerd en meegemaakt! Op school leer ik elke dag meer en de kinderen ook, dat is nog belangrijker. De kinderen zijn helemaal aan mij gewend en dit maakt het nog leuker om ze les te geven. Ze zijn elke dag opnieuw zo blij, vinden het heel erg leuk om Engels te leren en komen letterlijk op mee af gerend.
Spaans gaat ook goed, ondanks dat ik er zelf soms nog best wel onzeker over ben, zeggen veel mensen dat ik al heel erg veel geleerd heb. Ik moet ook wel want ik ben hier echt de enige niet Nicaraguaan. Ik word op straat heel erg veel nagekeken en geroepen, omdat ik zo opval. Niet altijd even fijn, maarja niet te veel aandacht aan schenken en lekker doorlopen zullen we maar zeggen. Het zit hier in de cultuur, dus dat moeten ze dan maar lekker doen.
Inmiddels zijn de onafhankelijkheidsdagen hier geweest. Zo leuk was dat! Feest en op school allemaal optredens van de kinderen. Mensen hier houden heel erg van zingen en dansen en niet normaal hoe goed ze dat hier kunnen. Het bailar caliente is hier dan ook een groot fenomeen.
Over 3 weken zijn mijn ouders al hier. Zo fijn dat zij ook kunnen zien waar ik les geef. Omdat het hier zo anders is dan in Nederland vind ik het soms moeilijk om alles goed op te schrijven. Mega chill dat zij het ook kunnen zien, zodat ik die ervaring kan delen! Iedereen die ik hier vertel dat mijn ouders komen, is zo enthousiast en kunnen ook bijna niet wachten om meer chellos (blanken) hier te verwelkomen.
2 weken geleden, op mijn weg naar San Juan Del Sur is helaas mijn telefoon gestolen, dus mocht je me een bericht willen sturen, jammer dat gaat niet. Omdat ook al mijn foto's hierop stonden kan ik helaas niks uploaden.
Omdat ik nu beter Spaans spreek en versta, krijg ik ook meer andere dingen mee, hoe oneerlijk sommige dingen zijn bijvoorbeeld. Verschillende mensen hier kunnen de zorg niet betalen. Dit betekent dat als zij ziek worden, zij niet genoeg geld hebben voor de medicijnen. Als ze dit vertellen schaam ik me soms dat ik het allemaal zo goed heb en zelfs naar Nicaragua kan komen om de kinderen les te geven. Er zijn ook kinderen op school die maar 1 keer dag kunnen eten en dat is op school, als ze me dit vertellen sta ik gewoon letterlijk met tranen in mijn ogen. Ik besef me dat ik weinig blijvend voor ze kan veranderen, hoe graag ik dat ook zou willen. Ik probeer ze extra aandacht te geven en ze iets te leren, om zo toch iets voor ze te doen.
Vandaag is er een aardbeving geweest in een stad 2 uur buiten Managua, die helemaal tot bij ons te voelen was. Ik stond les te geven en ineens was er heel veel gegil vanuit alle klassen. Na heel vaak geoefend te hebben wat te doen bij een aardbeving, is het toch wel heel anders als het ineens echt gebeurt. Gelukkig is alles goed gegaan en is iedereen gewoon veilig, maar schrikken was het zeker.
Iedere dinsdag een donderdag ga ik hier naar een gezin om ze te helpen met hun Engels en zij helpen mij dan weer met mijn Spaans, super leuk en win-win situatie. Daarna een beetje volleyballen met de kinderen op het veld en de dag is alweer om, veel te snel gaat dat allemaal.
Zaterdag ben ik uitgenodigd op mijn 15e verjaardag, een quinzeria. Het is hier heel speciaal als je 15 jaar wordt en groot feest. Weer hele mooie vooruitzichten dus.
Jullie horen van mij!
Adios
-
29 September 2016 - 09:41
Rob:
Hoi Pien,
Gezellig weer zo'n verslag van jou. Interessant ook om te zien wat je daar allemaal meemaakt. Het is ook echt een cultural exchange! Prachtig dat jij daar zoveel ziet, doet en meekrijgt, maar voor de mensen daar natuurlijk ook andersom "chello".
Leuk dat Paul & Nicole jou komen opzoeken om met eigen ogen te zien waar jij woont en werkt en welke mensen nu belangrijk voor je zijn. Wij waren afgelopen zomer na 4 jaar pas op de plaats in Amerika waar onze Koen een jaar heeft gewoond. Wij vonden het erg fijn om nu alles gezien te hebben en die mensen te hebben ontmoet. En Koen was natuurlijk trots om ons alles te laten zien. Dus ik wens jullie nu alvast een leuk bezoek toe!
N.b. jammer geen foto's deze keer ;)
Greetz, Rob -
29 September 2016 - 14:14
Ferdie:
Weer een prachtig indrukwekkend verhaal Pien! Ontzettend knap wat je bent aangegaan en heel leerzaam. Dit blijf je je hele leven meedragen.
Heel veel succes!!
groetjes,
Ferdie -
29 September 2016 - 16:36
Paul:
wij kijken ook erg naar het bezoek uit. Zal ik mijn Iphone thuislaten ? hahaha. -
09 Oktober 2016 - 15:51
Karin:
Heej Pienie!
Wat een ervaringen allemaal! Wij genieten van je verhalen! Echt shit van je telefoon. Hopelijk staan de foto s nog ergens in een cloud.
Wel een wereld van verschil met Nederland....geen geld voor medicijnen...maar 1 maaltijd per dag... Vreselijk. -
13 Oktober 2016 - 19:01
Eveline:
Ha Pien,
Wat fijn voor je dat je ouders je komen bezoeken. Even stukje thuis. Ik kan me voorstellen dat dat schrikken was die aardbeving!
Met die extra aandacht kun je zeker wat betekenen voor de kinderen. Hier hebben we over een week herfstvakantie. Kennen ze bij jou op school vakanties?
Pas goed op jezelf en tot je volgende verhaal!
Groetjes, Eveline. -
15 Oktober 2016 - 07:53
Mayke Boots:
Lieve Pien,
wat fijn weer te lezen dat het zo goed met je gaat. Ik had al contact opgenomen met je vader omdat ik je 'miste'. Nu had ik zelf al een tijdje niet meer gekeken omdat ik zelf veel op pad ben.
Uitgenodigd op je 15e verjaardag en dan in Nicaragua dat is wel heel bijzonder.
Ik dacht dat jouw verjaardag op 30 juni was en dat je toch al echt wat ouder bent dan 15. Maar dat het een leuke verjaardag gaat worden dat weet ik zeker.
Al die feesten die gevierd worden in andere delen van de wereld zijn prachtig om mee te maken.
Geniet ervan en ja...... bestolen worden hoort er helaas een beetje bij.
Ook al is het altijd heel vervelend als het je overkomt.
Prachtig dat je ouders komen en dat jullie samen het een en ander kunnen beleven. Het zal veel voor ze verduidelijken om er zelf te zijn.
Ik kan me echt voorstellen dat de kinderen blij met je zijn. Ik herinner me ook nog van Regine dat de kinderen in Suriname dol op har waren. Het is erg leuk om te zien dat ze echt naar je toe rennen.
Van Ron en Frank hoorde ik dat de neven en nichten dag bijzonder leuk is geweest dit jaar. Volgend jaar ben jij er ook weer bij.
Liefs en heel veel plezier met je ouders,
Mayke -
21 Oktober 2016 - 16:17
Mayke Boots:
Lieve Pien, Paul en Nicole,
heel veel plezier wens ik jullie samen. Geniet van het samen zijn en alle indrukken.
We horen of lezen wel hoe het geweest is. Ik geniet van Nederland als mijn achtertuin en de maand november zijn wij in Indonesië.
Liefs, Mayke -
25 Oktober 2016 - 21:04
Tante Kiek:
Hé Pien, Je mailadres was (weer) spoorloos verdwenen. Iemand fluisterde in mijn oor, pst pst pst .... googelen, dan vind je Pien meteen. En daar zijn we weer! Je verblijf in Nicaragua begint al te vorderen en ik lees dat het je goed gaat. Ik had ook niet anders verwacht. Je bent een jongedame die zijn mannetje staat! Toen ik je stukje las over de aardbeving moest in meteen aan de aardbeving denken die jaren geleden ter hoogte van Roermond is geweest en waarvan wij 's nachts naast ons bed stonden en uit het raam keken. In eerste instantie niet realiseren dat het om een aardbeving ging maar het was eng!
Jouw ouders zijn nu bij jou en niets is zo fijn als samen kijken en beleven waar jij je de afgelopen maanden mee bezig hebt gehouden en jou kennende je stinkende best hebt gedaan en nog doet.
Heel veel plezier samen en tot de volgende keer. Lieve groet van Jack en mij -
07 November 2016 - 16:31
Joost Van Erp:
Hi Pien!
Afgelopen donderdag met je moeder en de rest van de meiden WWC'ERS (wittewijnclubje-oud vet.elftal)heerlijk en gezellig gegeten bij de Gildeopleiding.
Je moeder met enthousiasme verteld over hun reis en jouw wederwaardigheden?!
Fantastisch dat je dit bent aangegaan! Je ouders zijn maar wat trots op hun dochter. En wat een ervaring mag je er opdoen.Alleen al de manier waar op je daar woont en leeft.
ik wens je nog een hartstikke leuke tijd in Nicaragua en omstreken
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
